آسیب‌شناسی روانی

علم آسیب‌شناسی روانی (به انگلیسی: psychopathology) یا سایکوپاتولوژی به علم مطالعه بر بیماری روانی گویند که با تمرکز بر ریشه های ژنتیکی، بیولوژیکی، عوامل اجتماعی به شیوه‌های درمان آن می‌پردازد که در آن از تکنیک‌های بیماری‌شناسی استفاده می‌شود. به عبارت بهتر، «آسیب شناسی روانی یا روان‌شناسی مرضی (Psychopathology) شاخه‌ای از روان‌شناسی است که رفتارهای بیمارگونه یا نابهنجار را بررسی می‌کند؛ به عبارت دیگر، آسیب شناسی روانی علم بررسی روان‌شناختی افراد مبتلا به اختلال روانی، بر اساس ناهنجاری‌های رفتاری یا رفتارهای ناسازگارانۀ آن‌هاست. آسیب شناسی روانی به عنوان یکی از پایه‌های اصلی روان‌پزشکی و روان‌شناسی بالینی، دانشی است که اختلال‌های و بیماری‌های روانی را توصیف و طبقه‌بندی می‌کند و به سبب‌شناسی و بررسی علل ایجادکننده اختلال می‌پردازد.»

آسیب شناسی روانی بیولوژیکی (Biological psychopathology) مطالعۀ سبب شناسی بیولوژیکی ادراک ها، رفتارها و تجربیات غیرطبیعی است.

آسیب شناسی روانی کودک (Child psychopathology) تخصصی است برای سبب کاوی در رفتار کودکان و نوجوانان.

آسیب شناسی روانی حیوانات (Animal psychopathology) تخصصی است برای سبب کاوی حیوانات غیرانسانی.